اگر چه مثـل مـحّـرم نـمی‌شـوم هرگز            جدا ز روضه و ماتـم نمی‌شوم هرگز

مرا ببخش مرا چون که خوب می‌دانم            که تـوبه کـردم و آدم نـمی‌شوم هرگز

اسـیـر جـاذبـۀ حُـسـن یـوسـف یــاسـم            که محو در گل مریـم نمی‌شوم هرگز

گـنـاه کـارم و حـتـی بـدون اذن شـمـا            بـدان نصیب جـهـنـم نـمـی‌شوم هرگز

به جان عشق قسم غیر چهارده معصوم            به پای هیچ کسی خـم نمی‌شوم هرگز

قسم به قلب سپـیدت سیاهـپـوش کسی            بجـز شـهـیـد مـحّـرم نـمی‌شوم هـرگز

نَـمی فُـرات بـیـاور چرا که من قـانـع            به سلسبیل و به زمزم نمی‌شوم هرگز

در انتهای غزل من دوباره می‌خواهم            فـقـط بـرای تو بـاشـم نمی‌شوم هـرگز